Kurinzi Podcasts
My Coconutty Wisdom – Episode 4: A Podcast by KURINZI FOODSTYLE
Feb
My Coconutty Wisdom – Episode 4:
A Podcast by KURINZI FOODSTYLE
Join us on a delightful journey exploring coconut-based products, from cherished childhood memories to contemporary experiences.
In each episode, special guests share childhood anecdotes, adventures, happiest moments, favorite songs, and more, culminating in the revelation of their all-time favorite dish crafted with coconut oil.
These heartwarming stories are sourced from our valued customers, friends, and family. We guarantee it’s a series that celebrates the unique wisdom of everyday people.
Today, we have the pleasure of diving into the knowledge and experiences of the Guinness record holder Mrs. Sharadha Prabhu from Bengaluru.
Podcast Transcript in English
Hey everyone, and welcome to Kurinzi Foodstyle, the podcast that’s all about health-centered living. I’m here to share the latest from Kurinzi VCO – “My Coconuty Wisdom” Episode 4, a special project from the Kurinzi team.
In this series, we’re diving into the world of coconut-based products, from nostalgic tales to today’s experiences. These stories come straight from our beloved friends, family, and customers, promising us a series that’s both delightful and eye-opening.
Today, we have Mrs. Sharada Prabhu, a Guinness World Record holder, and I’m Nishi Andal reading it for you!
I’m Sharadha Prabhu, currently working as a teacher at Turtles Play Home in Bangalore. I have a B.Tech degree and am a mother of two sons, both attending school. My husband, Prabhu, is employed in a job.
I’m thrilled to be part of this podcast and want to express my gratitude to the Kurinzi Foodstyle team and my friend Prithivi for inviting me to share my experiences on the Kurinzi Foodstyle Podcast.
Hey to all the friendly listeners tuning in!
I always smile when I think about the times my mom would grate coconut, and we’d sneak handfuls to enjoy. And when she was making sweets with Pooranam, we couldn’t resist grabbing a taste. Those little moments bring back such sweet memories.
Back in our childhood days, we used to fold one end of the coconut leaf and then let it go, watching it soar high like a rocket. Crafting with coconut leaves was a typical pastime – we folded and wove them into purses, made snakes for playful adventures, crafted mats, and even gathered sticks to create makeshift broomsticks for imaginative play. Looking back on these activities now brings a rush of cherished memories.
Whenever I come across coconut leaves, a wave of nostalgia hits me, and I can’t resist the urge to play with them. Even now, when I step onto my terrace, I find myself launching coconut leaf rockets into the sky. I’ve passed on this simple joy to my children, teaching them the art of crafting rockets with coconut leaves.
During my school days, maybe in the second or third grade, there was a small shop right in front of the school. Whether it was priced at 5 paise or 10 paise, I can’t recall exactly, but they sold coconut candy. These tiny, brownish, triangular-shaped treats were delicious. We used to buy them in handfuls, savoring each piece as we walked home. Those memories are etched vividly in my mind, still fresh and delightful.
Coconut barfi holds a special place as a quick-to-make sweet. It stands out as the only treat that can be prepared instantly in a short period. In our household, coconut was always on hand. Whether for chutney or any other dish, we maintained a stock at home for instant cooking. Grating coconut, adding sugar, and relishing the resulting mixture became a frequent and cherished ritual. Coconut continues to be a favorite in our culinary collection.
Back in the day, it was just normal for everyone to whip up snacks at home. Coconut was a go-to ingredient in many snacks, creating loads of memories tied to its versatile role in our culinary traditions.
Talking about snacks, whether it’s coconut candy or the homemade treats we cook up, coconut always takes center stage. From Poornam to Kolukkatai, coconut poornam stands out with its delightful sweetness. I’m going to share the recipe; my mom used to make it, and it was delicious. Stay tuned for that tasty recipe!
And let’s not forget about the making of Obbattu with coconut, often known as Coconut Poli, using the same pooranam. The whole process of whipping up coconut poli is genuinely remarkable.
Coconut oil is the Swiss Army knife of our beauty routine. Growing up, it was the go to moisturizer – no fancy creams, just coconut goodness. It’s not just for looking good; it’s our fix-all for bumps, scratches, and minor burns. Passed on the coconut oil wisdom to my kids too.
I have two grown-up sons, and even though they’re big now, I still don’t let them use fancy cosmetics. When they get hurt, I always tell them to put some coconut oil on it. They used to tease me, saying I suggest coconut oil for everything. But now, after trying it and seeing how well it works, they use it on their own for different things.
Now, used to the perks, if my sons feel their skin is dry or they get some bumps while playing, their first move is to put on some coconut oil. It’s turned into a regular and effective fix in their daily routines.
When my son was six years old, he had a bad injury to his leg. He fell somewhere, and a stone pierced his knee, causing a deep wound. After 2-3 days, a lot of pus developed, and the wound got bigger, causing him a lot of pain. Because it was on his knee, he couldn’t bend his leg, stand, or walk, making him pretty much unable to move around.
When I took my son to the doctor, they suggested surgery for his injury. This made me worried and anxious, questioning if surgery was really necessary for a young child who had just fallen. The idea of surgery for his wound brought about a lot of concern and fear for me.
During that critical time, my mother was with us, closely watching the situation. Instead of rushing to the doctor, she decided to take things into her own hands. She recommended trying a home remedy, putting a mix of turmeric and coconut oil on the wound and covering it with a bandage. To our surprise, in just about two weeks, the wound healed remarkably well, dried up, and turned back to normal skin. It was clear proof of how effective the home remedy she applied was.
I saw the incredible recovery firsthand. Within just two weeks, my son’s condition improved significantly, and he got back to his healthy self.
The incident where the doctor suggested surgery for a severe wound, but it healed remarkably well with the use of coconut oil, remains an incredible testament to its benefits. This personal experience has made a lasting impact on my life, reinforcing my advice to my kids to use coconut oil for any scratches or wounds. Moreover, in cooking, especially for authentic dishes like Adai and Aviyal, the lack of coconut oil affects the taste. I have consistently included coconut oil in various dishes, not just for its culinary advantages but also for its health benefits, as it provides good cholesterol to our bodies.
Opting for a healthy routine that supports the well-being of both body and mind is better than using unhealthy oils that might negatively affect health. In our home, we consistently choose coconut oil, following the valuable lessons handed down by our ancestors. The focus on maintaining a healthy lifestyle, grounded in the wisdom of previous generations, continues to be a guiding principle for us.
Our ancestors had some really smart ideas, and I think if we take those lessons to heart, it could make our lives way better. The stuff they passed down is like a timeless guide for feeling good and getting better.
Doing the things we love and figuring out what we’re passionate about not only makes life better but also helps our physical and mental well-being.
When we do work that matches our passions, it goes beyond just feeling like a job.
I’ve felt this firsthand in my career. When the tasks connect with what we love, they’re more than just things we have to do; they turn into meaningful pursuits that bring happiness and satisfaction.
After finishing my graduation, I became a lecturer. However, after getting married and having children, my attention shifted to taking care of my family. As a result, I decided to leave my job to dedicate more time to family responsibilities.
With my children in school, I suddenly had a lot of free time on my hands. During this period, I delved into my passion for painting, taking on different craft projects and creative activities. I loved making decorative items for the house, designing thoranams, and personally overseeing interior design tasks. This newfound free time turned into an opportunity for me to explore and express my creative interests.
Later on, my interest shifted to doll making, driven by a constant desire to learn something new each day. Embracing this passion, I committed myself to becoming an expert in the art of doll making, setting it as a personal goal. With determination and hard work, I aimed to achieve proficiency in this craft, pushing myself to the maximum to reach my objectives.
Crafting handmade dolls, especially specializing in fabric dolls made from clothes, became my strength. This distinct line of dolls includes a particular passion for designing Hindu deities. To share and nurture this passion, I started a group with ladies who shared an interest in doll making, eventually formalizing it into an association. The strong desire to excel in doll making kept pushing me forward every day.
The passion and love for doll making caught on like wildfire among all the members of our association. One extraordinary day, we decided to showcase our creations at a well-known mall in Bangalore. In a remarkable feat, we displayed a staggering total of 2,092 dolls at that location, setting a record as no one had previously exhibited such an extensive collection in a single place. The event marked a significant achievement for our group of doll makers.
This remarkable accomplishment received official recognition from the Guinness World Records under the category of the largest display of textile handmade dolls, featuring a grand total of 2,092 dolls. This record-setting feat occurred in 2019. It stands as a noteworthy and significant achievement in my life.
My enduring desire to achieve something beyond the ordinary, rather than leading a routine life of being born, living, and dying, found fulfillment through the Guinness World Record. Experiencing success in my career even after many years brings me happiness, and this accomplishment is not just for me. I believe it serves as inspiration for other women, encouraging them to pursue their aspirations and achieve remarkable milestones in their own journeys.
My story serves as a testament that personal achievements and the pursuit of passions are not restricted by marital status. There is always room to explore and excel in various facets of life, regardless of relationship status.
Acknowledging the crucial role of family support in bringing out one’s talent, I emphasize the unwavering backing I received from my husband, in-laws, and parents. My husband, in particular, played a pivotal role as a guide, a source of inspiration, and a constant motivator. The collective support from my household, extended beyond emotional encouragement to practical assistance—such as purchasing and sending required materials. With everyone by my side, offering the necessary support, I was able to achieve my remarkable accomplishments in doll making.
Having acquired the skill of doll making and finding success in it, I pondered on what to pursue next. Confronted with a void in my schedule, I felt the need to embark on a new endeavor. It prompted me to contemplate how I could make the most of my free hours.
During that period, the world was hit by the onset of the COVID-19 pandemic, leading to a global quarantine. People worldwide faced hardships and significant losses. As we gradually moved past this challenging phase, the imperative became clear—we need to rebuild and reemerge. It was during this time that I felt a strong inclination to contribute by teaching something to children. Teaching kids has always been a passion of mine, and I am deeply interested in it.
Sharing my knowledge with others brings me immense joy. It’s a fulfilling endeavor for me, and I find it particularly engaging. Initially, I conducted doll-making classes for children, and later, I expanded to teaching painting classes. The experience of teaching was enjoyable, prompting me to contemplate transitioning to a full-time job in a school.
During this time, I completed the Nursery Teachers Training course (NTT). Following the completion of the teacher’s training program, I furthered my expertise with specialized training focused on nursery children. Subsequently, I took on the role of a school teacher.
Consequently, I started going to school every day. I fully engaged in connecting with the children, interacting with them, and blending in as one of their own. This experience allowed me to learn a great deal from the children themselves.
Teaching the children from the basics, introducing new concepts to their young minds – the whole experience is truly fantastic.
I continue to work as a teacher, imparting knowledge to a multitude of kids.
Post the COVID-19 pandemic, what I’ve noticed significantly is a lack of emphasis on a healthy food style. There has been a considerable shift in everyone’s lifestyle, with people resorting to consuming anything readily available. The fast-paced nature of life has led to hurried choices, often involving quick stops at fast-food establishments. This change in food habits has left me with the impression that a genuinely healthy food culture is somewhat diminished.
I sense a notable difference in the attitudes and behaviors of children, indicating a significant shift between our childhood and the current generation.
In my school, I’ve observed children encountering minor disabilities, especially related to learning and concentration issues. Such challenges seem to be quite common among the student population.
I have a few ideas to tackle these challenges, and I would like to share them with the young mothers of this generation.
Drawing on my experience as a teacher, a parent, and my current studies in psychology, I would like to share this information with you. I believe it will be valuable for all mothers.
My suggestion for moms is to avoid giving smartphones to their kids until they’re at least two years old. Keep things straightforward and let them enjoy their early years without too much screen time.
Mobile phones offer one-way communication for children. Even though they can watch content, they are less likely to actively engage or attempt to speak, hindering their ability to learn how to interact with others. In joint families, it’s beneficial to encourage interaction with grandparents. In nuclear families with only parents and children, prioritize direct interaction and spend quality time with your child.
Spending more time actively engaging with your children, talking to them, teaching them, and playing together as if you were a child too, significantly enhances their communication skills. On the flip side, children who spend excessive time on mobile phones may face challenges in speech development. Speech delays have become a prevalent issue in recent times, with increased screen time identified as a primary contributing factor.
Next, encourage the practice of reading books. Spend time sitting with 6 or 7-year-old kids, read and explain stories to them. Foster the habit of narrating bedtime stories, imparting moral values along the way. This approach will help instill a love for reading in them.
I am confident that these two practices will benefit children. If the upcoming generation follows these guidelines diligently, it will significantly enhance the speaking abilities of the children.
tthrough this podcast, I feel gratified to share this advice with many more parents.
Subsequently, I’ve already shared my coconutty wisdom. Now, I’d like to guide you on how to prepare coconut pooranam. As promised, I will share the recipe with you. Join me as we prepare this delightful coconut filling.
I express my sincere gratitude to the Kurinzi Foodstyle team for providing me with this wonderful opportunity.
It has provided me with a platform to speak,and share my experiences, achievements, and advice. Thanks to the team for this valuable space.
I hold the belief that the information I’ve shared will prove beneficial to all the podcast listeners.
I extend my sincere thanks and best wishes to everyone.
With love,
Sharadha Prabhu
A huge shoutout to mrs sharadha prabhu for this lovely sharing.
If you enjoyed this episode, drop your thoughts in the comments. Give us a thumbs up and share it with your friends – it could be incredibly helpful for them and don’t forget to bookmark it for later. Stay tuned for more exciting episodes by hitting that follow button.
Feeling inspired to share your coconutty wisdom? Just say yes in the comments and we’ll slide into your dms.
Interested in trying Kurinzi Foodstyle’s cold-pressed virgin coconut oil? Head to kurinzi.com to place your order.
Thanks a lot for tuning in to Kurinzi Foodstule’s my coconutty wisdom, let’s catch up on our next episode and until then, have a great week!
Thank you!
View this post on Instagram
Podcast Transcript in Tamil
வணக்கம் என் பேரு சாரதா பிரபு, நான் இங்க Bengaluru’ல Turtles Play Home’ங்கிற ஒரு School’ல Teacher’ஆ work பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன். நான் ஒரு Engineering Graduate, B.Tech(IT) முடிச்சுயிருக்கேன். எனக்கு ரெண்டு பசங்க, School’ல படிச்சுக்கிட்டு இருக்காங்க. என்னோட கணவர் பிரபு, job பண்ணிக்கிட்டு இருக்காரு.
இந்த Podcast மூலமா உங்கள சந்திப்பதுல எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு.
Kurinzi Foodstyle Podcast’ல என்னோட experience’அ share பண்றதுக்கு opportunity குடுத்த Kurinzi Foodstyle Team’க்கும் என் friend Prithivi’க்கும் ரொம்ப thanks.
இந்த Podcast’அ கேட்டு கொண்டு இருக்கும் அணைத்து அன்பான உள்ளங்களுக்கும் – என் வணக்கங்கள்.
தேங்காயை பத்தி பேசணும்னு சொன்ன உடனே எனக்கு சின்ன வயசுல நடந்ததெல்லாம் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அதெல்லாம் இப்போ Recall பண்ணி பாக்குறேன்…
தேங்காவை திருவிகிட்டு இருக்கும்போதே அள்ளி வாயில போட்டு ஓடுனது. Sweet பண்றதுக்காக பூரணங்கள் ready பண்ணும்போது அதை ஓடி பொய் எடுத்து சாப்பிடுறது… இது மாதிரி குட்டி குட்டி memories ஞாபகத்துக்கு வருது. ரொம்ப sweet’ஆன memories அதெல்லாம்.
சின்ன வயசுல தெண்ணை ஓலையை மடக்கி அப்படியே இழுத்து rocket விடுறது, தெண்ணை ஓலையை வச்சு craft பண்றது, மடக்கி அதை பின்னி purse பண்றது, பாம்பு பண்ணி விளையாடுறது, சின்ன பாய் பண்றது, அந்த குச்சிகள் எல்லாம் சேர்த்து வச்சு தொடப்பம் மாதிரி பண்ணி விளையாடுறது, இந்த மாதிரி நிறைய விஷயங்கள் ஞாபகத்துக்கு வருது.
தெண்ணை ஓலையை பார்த்தவுடனே விளையாடணும்போல ஒரு ஆசை வரும்., இவ்வளவு வயசு ஆனதுக்கப்புறமும் நான் என் வீட்டு மொட்டை மாடிக்கு வந்தா தெண்ணை ஓலையை பறிச்சு rocket விடுவேன். தெண்ணை ஓலையை வச்சு எப்படி rocket விடணும்னு என் குழந்தைகளுக்கும் சொல்லித்தருவேன்.
சின்ன வயசுல, நான் second இல்ல third standard படிக்கும்போது, school வாசல்ல ஒரு பெட்டிக்கடை இருக்கும். அங்க 5 பைசாவோ 10 பைசாவோ ஞாபகம் இல்ல, தேங்காய் மிட்டாய்னு சொல்லிட்டு சின்ன சின்னதா triangle shape’ல குட்டி குட்டியா brown colour’ல விப்பாங்க, அது ரொம்ப tasty’யா இருக்கும். அத கை நெறையா வாங்கிட்டு ஒவ்வொண்ணா சாப்பிட்டுக்கிட்டே வீட்டுக்கு நடந்து போவோம். அந்த ஞாபகம் பசுமையாவே என் மனசுல இருக்கு.
அப்பறம் Coconut Burfi, Instant’அ டக்குனு வீட்ல பண்ணக்கூடிய sweet ன்னா Coconut Burfi தான். டக்குனு பண்ணிடுவாங்க! தேங்காய் வந்து எப்பவும் வீட்ல இருந்துண்டே தான் இருக்கும், ஒரு சட்னிக்காகட்டும், எதுவா இருந்தாலும் டக்குனு ஒன்னு சமைக்கக்கூடியதுனா தேங்காய் தான், வீட்ல snacks எதுவுமே இல்லைனா, தேங்காயை திருவி சக்கரை கலந்து சாப்பிடுவோம். அந்த அளவுக்கு தேங்காய் எப்பவுமே ஒரு all time favourite தான்!
அந்த காலத்துல, எல்லா வீட்லயுமே பலகாரம் வீட்லயே பண்ணுவாங்க. எல்லாருக்கும் நல்லா ஞாபகம் இருக்கும்,
எங்க அம்மா அது பண்ணுவாங்க, நான் சாப்பிட்டு இருக்கேன். எங்க பாட்டி இதெல்லாம் பண்ணி குடுப்பாங்க, எனக்கு ஞாபகம் இருக்கு’னு சொல்லுவோம்.
பெரும்பாலான பலகாரங்கள் தேங்காய் இல்லாம இருக்காது, அதுனால தேங்காய் சம்மந்தமா எனக்கு நெறய ஞாபகங்கள் இருக்கு.
சாப்பிடுறதுன்னு எடுத்தா அந்த தேங்காய் மிட்டாய், அதுக்கப்பறம் வீட்ல பண்ற பலகாரம், எல்லாத்துலயும் தேங்காய் இருக்கும், அந்த பூரணம், கொழுக்கட்டை னு எடுத்தா அந்த தேங்காய் பூரணம் பண்றது, தேங்காய் பூரணம் ரொம்ப sweetஆ ரொம்ப நல்லா இருக்கும் அந்த taste. அதோட recipe கண்டிப்பா நான் உங்களுக்கு share பண்றேன். ஏன்னா அது super’அ இருக்கும் எங்க அம்மா பண்ற recipe. நான் உங்களுக்கு கண்டிப்பா share பண்றேன்.
அதுக்கப்பறமா தேங்காய்’ல வந்து போலி பண்ணுவாங்க தேங்காய் போலி’ னு சொல்லிட்டு. அதுவும் வந்து அதே same பூரணம் தான், அதுலயே வந்து இந்த போலி பண்ற விதம் ரொம்ப அருமையா இருக்கும். அதை நினைக்கும்போதே நாக்குல நீர் ஊறுற அளவுக்கு அதோட சுவை ரொம்ப அருமையா இருக்கும்.
தேங்காய் எண்ணெயை எடுத்துகிட்டோம்னா அதோட பலன்கள் நிறையா… முடி வளர்றதாகட்டும் ஒரு moisturizer, basic நம்ம skinக்கு moisturizer’ ஆகட்டும், எந்த creamமுமே நாங்க சின்ன வயசுல use பண்ணாதே கிடையாது. முழுக்க முழுக்க moisturizer’னாவே தேங்காய் எண்ணெய் மட்டும் தான். அதே மாதிரி, மருந்துமே அது தான் ஒரு அடி பட்டாலும் சரி, சிராய்ச்சாலும் சரி எந்த மாதிரி புன்னா இருந்தாலும் சரி, இல்ல தீ காயமா அதுக்கும் சரி, எல்லாத்துக்குமே தேங்காய் எண்ணெயை மட்டும் தான் போடுவோம், என் குழந்தைகளுக்கும் இதை தான் நான் சொல்லி குடுத்திருக்கேன்.
எனக்கு ரெண்டு குழந்தைங்க பெரிய பசங்க, ஆனா இன்னைக்கும் நான் அவங்களை எந்த cosmeticsஉம் use பண்ண allow பண்றது இல்ல, எந்த ஒரு அடி பட்டாலும் சரி உடனே தேங்காய் எண்ணெயை தடவு சரியாய் போயிடும் – அது தான் என் வாயில இருந்து வர்ற first விஷயமாவே இருக்கும்.
சில சமயம் வந்து அவுங்களே கிண்டல் பண்ணுவாங்க எல்லாத்துக்குமே நீ வந்து தேங்காய் எண்ணெய் மட்டும் தான் சொல்லுவாயம்மா – அப்படின்னு சொல்லிட்டு
ஆனா அவுங்க அதை use பண்ணி experience பண்ணதுக்கப்பறம் இப்ப அவுங்களே வந்து அதை பண்ணிக்கிறாங்க.
ஒரு dry skin’ஆ இருந்தா உடனே வந்து தேங்காய் எண்ணெய் apply பண்றது, விழுந்துட்டா தேங்காய் எண்ணெய் apply பண்றது, so இந்த மாதிரி அவங்களே வந்து பழக்கப்படுத்திக்கிட்டாங்க அவுங்களுக்கு.
என் பையனுக்கு ஒரு 6 வயசு இருக்கும்போது கால்ல பலமா அடி பட்டிருச்சு. எங்கயோ கீலே விழுந்து முட்டில கல்லு குத்தி பயங்கர ஆழமான ஒரு காயமாயிருந்துச்சு. 2-3 நாள்லயே அங்க puss’லாம் வச்சு பெரிய புண்ணாகி ரொம்ப கஷ்டமாயிருச்சு.
முட்டிங்குறது நாலா அவனுக்கு நடக்க முடியல, கால மடக்க முடியல, நிக்க முடியல, எதுவுமே பண்ண முடியல அவனுக்கு. Doctorஅ பாத்தா அவங்க surgery பண்ணனும்னு சொல்ராங்க. But எனக்கு வந்து ஒரே பயம் என்னடா சின்ன குழந்தைக்கு போய் இப்படின்னா சொல்ராங்களே, விழுந்து அடி பட்ட ஒரு புண்ணுக்கு போய் இப்படி சொல்றாங்கன்னு ஒரு பயம் எனக்கு. அப்ப எங்க அம்மா இங்க இருந்தாங்க, அவுங்களும்
பாத்துண்டே தான் இருந்தாங்க. நாம தான் கேட்கமாட்டோமே, doctorன்னு ஓடுவோம் எதுக்கெடுத்தாலும்… But அவுங்க என்ன பண்ணாங்க, இரு நம்ம பாப்போம் நம்ம வந்து வீட்லயே ஏதாவது பண்ணி பாப்போம்னு சொல்லிட்டு, தேங்காயெண்ணெயும் மஞ்சளையும் வந்து கொலைச்சு தெனமும் அந்த எடத்துல வச்சு வச்சு கட்டிண்டே இருந்தாங்க, 2 weeks maximum ஆச்சு, அப்படியே super’அ வந்து, நல்லா ஆறி காஞ்சு, அதுக்கப்புறம் normal skin ஆச்சு அவனுக்கு.
அது வந்து கண்கூடா நான் பார்த்த ஒரு விஷயம், super’அ வந்து recover’ஆனான். வெறும் 2 weeksல வந்து..
அவுங்க வந்து சின்னதா இந்த மாதிரி open’லாம் பண்ணனும்னு சொல்லி அந்த அளவுக்கு severe’ஆன புண்ணு வந்து ரொம்ப அழகா cure ஆச்சு. அது வந்து உன்மேலேயே
தேங்காயெண்ணெயோட benefits தான் அது.
கண்கூடா பார்த்த ஒரு விஷயம். அதனால தான் நான் வந்து இன்னும் என் பசங்கள வந்து insist பண்ணிகிட்டே இருப்பேன். ஏதாவது ஒரு அடியா உடனே தேங்காயெண்ணை போடு, தேங்காயெண்ணை போடு அப்படின்னு சொல்லிட்டு. அது வந்து எனக்கு ஒரு மறக்கமுடியாத ஒரு incident’னா அவனோட இந்த கால்ல இந்த மாதிரி ஆனது தான்.
அதேமாதிரி சமையல்னு பாத்தோம்னா அடை அவியல் மாதிரி ஒரு authentic dish எல்லாம் தேங்காய் எண்ணெய் இல்லாம அதோட taste’ஏ கிடைக்காது.
தேங்காய் எண்ணெய் பயன்படுத்தி செய்யுற dish எல்லாம் நான் வீட்ல பண்ணிகிட்டேன்தான் iruppen. தேங்காய் எண்ணெய் உடம்புக்கு ரொம்ப ஹெல்த்தியும் கூட. ஆரோக்கியத்துக்குன்னு பார்த்தீங்கன்னா தேங்காய் எண்ணையை அதிகமா use பண்றது ரொம்ப நல்லது. அது உடம்புக்கு நல்ல கொழுப்பை சேர்க்குது.
ஆரோக்கியம் இல்லாத எண்ணெய்களை use பண்ணி உடம்பை கெடுக்கமா, healthy’யான ஆரோக்கியமான விஷயங்களை follow பன்னா உடம்பும் சரி மனசும் சரி ஆரோக்கியமா இருக்கும்.
தேங்காய் எண்ணெயை நம்ம இன்னும் use பண்ணிக்கிட்டு இருக்கோம்னா அதுக்கு முழு காரணம், நம்ம முன்னோராகள் நமக்கு சொல்லிக்கொடுத்த விஷயங்களை நம்ம இன்னும் follow பண்ணிக்கிட்டு இருக்குற ஒரே காரணத்துனால தான்.
நம்ம முன்னோர்கள் நமக்கு எவ்வளவோ விஷயங்களை கண்டு பிடுச்சு நம்ம கைல குடுத்துட்டு போயிருக்காங்க அத நம்ம முழுசா பயன்படுத்தினாலே நம்ம வாழ்கை தரம் உயர்ந்துருங்குறது என் நம்பிக்கை.
நமக்கு புடிச்ச ஒரு விஷயத்தை தேடி கண்டுபுடிச்சு இது தான் எனக்கு புடிச்சிருக்குங்கிற ஒரு தெளிவு வரும் போது நம்ம வாழ்கை தரம் மட்டும் இல்ல, நம்மளோட உடல் ஆரோக்கியம், மனதாரோக்கியம், அந்த தெளிவுனால ஏற்படுகிற ஒரு நிம்மதி, ஒரு சந்தோசம் இதெல்லாம் சேர்ந்து
நம்ம வாழ்கை தரத்தை பலமடம்ங்கு உயர்த்தி விடும்னு நான் முழுசா நம்புறேன்.
எப்ப நம்ம நமக்கு புடிச்ச ஒரு விஷயத்தை செய்யிறோமோ அப்போவே அது நமக்கு ஒரு வேலையா தெரியுறது இல்ல… என்னோட career pathல அத நான் feel பண்ணியிருக்கேன்…
என்னோட graduation முடிஞ்சதுக்கப்பறம் நான் ஒரு lecturerஆ வேலை பார்த்துகிட்டு இருந்தேன். அதுக்கப்புறம் marriage, குழந்தைகள், familya பார்த்துக்கிறது குழந்தைகளை பார்த்துக்கிறதுன்னு அப்படியே என் time போய்க்கிட்டு இருந்துச்சு, job’அ விட்டுட்டேன். அப்பறம் குழந்தைகளை schoolக்கு அனுப்பி விட்டாச்சுன்னா எனக்கு நெறையா கெடச்சது. எனக்கு usualலாவே painting’ல interest உண்டு, craft work, அந்த மாதிரி ஏதாவது பண்ணிகிட்டே இருப்பேன் அதுல வந்து ரொம்ப ஆர்வம் எனக்கு ஜாஸ்தி. So அந்த மாதிரி பண்ணிகிட்டே இருப்பேன். வீட்டுக்கு தேவையான அலங்கார பொருட்கள், craft items, ஒரு தோரணம் பண்றது, paintings பண்றது எல்லாமே வந்து நானே பண்ணி, வீட்டோட Interior Decoration’அ நானே பண்ணிக்கிட்டேன்.
அப்பறம் கொஞ்ச நாள் கழிச்சு Doll Making’ல interest வந்தது. ஏதாவது புதுசா daily காத்துக்கிட்டே இருக்கணும் அப்படின்னு எனக்கு ஒரு உந்துதல் எப்பவுமே இருந்துகிட்டே இருக்கும்
Doll Making கத்துக்கிட்டு அதுல எதாவது ஒன்னு சாதிக்கணும்னு நெனச்சேன், அதையே ஒரு குறிக்கோளா எடுத்து பெரிய அளவுல work பண்ணேன். நெறையா dolls பண்ணுவேன், handmade dolls, இதோட speciality என்ன அப்படினா full’ஆ வந்து துணில பண்ணுற doll, fabric dolls அப்படின்னு சொல்லுவாங்க. வித வித மான உருவங்கள்ல dolls பண்ணுவேன், கடவுள் உருவங்கள்ல dolls பண்றது என்னோட passion’னே சொல்லலாம்.
அப்பறம் Doll Making’ல interest உள்ள ladiesஎல்லாத்தையும் ஒரு groupஆ formபண்ணி அப்பறம் அதை ஒரு association’ஆ உருவாக்கினோம். Doll Making’ல எதாவது சாதிக்கணும்ங்குற அந்த ஆசை என்ன ஒவ்வொரு நாளும் முன்னுக்க தள்ளிக்கிட்டே இருந்துச்சு…
அந்த ஆசை என்ன சுத்தி இருக்குற அத்தனை Doll makers’க்குள்ளயும் பரவிடுச்சு. ஒரு நாள் Bangalore’ல ஒரு பெரிய maal’அ தேர்ந்துஎடுத்து நாங்க பண்ண அத்தனை dolls’அயும் display பண்ணோம். ஒரே நேரத்துல, ஒரே எடத்துல 2,092 dolls’அ நாங்க display பண்ணோம்.
இந்த அளவுக்கு ஒரு பெரிய display யாருமே பண்ணது கிடையாது. இந்த நிகழ்வு Guinness record’ஆ select ஆகி – For largest display of textile handmade dolls (2,092 dolls )ங்குற category’ல நாங்க 2019’ல ஒரு record’அ உருவாக்கினோம்.
Doll Making’ல எதாவது சாதிக்கணும்ங்குற என் ஆசையும் நிறைவேறுச்சு. நான் ஒரு Guinness Record Holder’ங்குறத ஒரு பெருமை படுற விஷயமா நான் கருத்துறேன். என்னோட வாழ்நாள்ல நான் பண்ண ஒரு பெரிய சாதனையா நான் அதை நினைக்கிறேன்.
பிறந்தோம், வாழ்ந்தோம், இறந்தோம்னு இல்லாம நம்ம பெற சொல்ற மாதிரி ஏதாவது ஒன்னு சாதிக்கணும்னு எனக்கு எப்பவுமே ஒரு சின்ன ஆசை. இந்த Guinness Record மூலமா அது நிறைவேறியதுல எனக்கு ரொம்ப சந்தோசம்.
இத்தனை வருஷத்துக்கு அப்பறம் என்னோட career’ல ஒரு
சாதனைங்குறது எனக்கு ரொம்ப மகிழ்ச்சியை தரக்கூடிய விஷயம் இது.
இந்த வெற்றி எனக்கு மட்டும் இல்லாம, மத்த பெண்களுக்கும் ஒரு inspirationஅ இருக்கும்னு நான் நம்புறேன்.
Marriage’ஆகிடுச்சு, நமக்கு என்னா talent இருக்கு?, இனிமே நம்ம எங்க prove பண்ணப்போறோம்னு நினைக்குறவங்களுக்கும் இது ஒரு inspirationஆகவும் motivationஆகவும் இருக்கும்னு நான் நம்புறேன்.
நமக்கு உள்ள இருக்குற ஒரு talent’அ வெளிய கொண்டுவரனும், அதுக்கு familyயோட support கண்டிப்பா வேணும். இந்த விஷயத்துல என்னோட Husband ரொம்ப ரொம்ப supportive’அ இருந்தாரு. அவருதான் என்னைய நெறயா விஷயத்துல guide பண்ணி inspire பண்ணது, ஒரு தூண்டுதலா இருந்து help பண்ணது எல்லாம் அவர் தான்.
அதே மாதிரி என்னோட வீட்லயாகட்டும், in-laws ஆகட்டும், என்னோட அம்மா அப்பா எல்லாருமே எனக்கு help பண்ணாங்க. எனக்கு வேண்டிய things’அ வாங்கி அனுப்புறது… எல்லாமே ஏன் பக்கம் இருந்து எனக்கு வேண்டிய உதவிய பண்ணாங்க. அதனால தான் என்னால இந்த சாதனய பண்ணமுடிஞ்சது.
Doll Making கத்துக்கிட்டு நான் நினைச்ச மாதிரி அதுல ஒரு சாதனையும் பண்ணியாச்சு, அதுக்கப்புறம்? மறுபடியும் ஒரு வெற்றிடம்! இன்னும் ஏதாவது பண்ணணுமே! இப்படி சும்மா இருக்கோமேன்னு எனக்குள்ள பல எண்ணங்கள் ஓடிக்கிட்டே இருந்துச்சு.
அந்த நேரத்துல Corona வந்து இந்த உலகமே வீட்டுக்குள்ள முடங்கி கிடைக்க வேண்டிய நிலை ஆகிடுச்சு. World’ல எல்லாருமே suffer பண்ணோம் அந்த timeல. நிறையா இழப்புகள், அது இதுன்னு எல்லாத்தையும் தாண்டி ஏதோ ஒன்னு பண்ணனும், திரும்ப மீண்டு எழுந்து எல்லாரும் வரணும் – அப்படிங்குற ஒரு நேரத்துல, சின்ன குழந்தைகளுக்கு ஏதாவது சொல்லி கொடுக்கலாம்னு எனக்கு தோணுச்சு.
எனக்கு எப்பவுமே இருக்குற ஆசை, ஆர்வம். எனக்கு ஏதாவது தெரிஞ்சா அதை 4 பேருக்கு காதுகுடுக்குறது, எனக்கு அது ரொம்ப சந்தோசமா இருக்கும். எனக்கு ரொம்ப interstingஆன வேலை அது. முதல்ல குழந்தைகளுக்கு Doll Making Classes எடுத்தேன் அப்பறம் Painting Classes எடுத்தேன். இந்த அனுபவம் எனக்கு ரொம்ப பிடுச்சு இருந்துச்சு. ஒரு Schoolக்கு போயி Full-Timeஅ Work பண்ணா என்னான்னு தோணுச்சு. குழந்தைகளோட நெறய time spend பண்ண mudiyum, Coronaவுக்கு அப்புறம் எனக்கும் ஒரு மற்றம் தேவை பட்டுச்சு.
அந்த timeல NTT Complete பண்ணேன், NTTங்குறது Nursery Teachers Training course. So Teachers Training முடிச்சதுக்கு அப்புறமா Nursery குழந்தைகளுக்கான பயிற்சி எடுத்துட்டு ஒரு Schoolல Teacherஅ நான் Join பண்ணேன்.
So, அங்க நான் தினமும் போக ஆரம்பிச்சேன், அந்த குழந்தைகளோட பழகுறது, அவுங்களோட interact பண்றது, அங்க அவங்கோளோட சேர்ந்து ஒரு குழந்தையா மாறி – நானும் அவுங்ககிட்ட இருந்து நெறையா விஷயங்கள் கத்துக்கிட்டேன்.
அந்த குழந்தைகளுக்கு Basicல இருந்து ஒரு விஷயத்தை காத்துக்கொடுக்குறது, அதாவது ஒரு புது விஷயத்தை ஒரு குழந்தையோட மூளைக்கு அறிமுகப்படுத்துறது… It’s a fantastic experience…
ஒரு குழந்தையோட Mindக்கு ஒரு புதிதான ஒரு விஷயத்தை Introduce பண்றோம் அதை கத்துக்குடுக்குறோம்ங்குற ஒரு விஷயம் எனக்கு ஒரு Satisfactionஅ கொடுத்தது.
அவுங்க என் மூலமா ஒரு விஷயத்தை கத்துக்குறாங்கங்குறது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமாவும் பெருமையவும் இருக்கு
நான் இப்பவும் Teacherஅ Work பண்ணிக்கிட்டு இருக்கேன். நெறையா குழந்தைகளுக்கு கத்து தரேன்.
இந்த Coronaக்கு அப்பறம் நான் அதிகமா கவனிச்ச ஒரு விஷயம் என்னன்னா… Healthyயான Food Styleஏ கிடையாது எல்லோருக்குமே Life Style மாறிடுச்சு…
ஏதோ ஒன்ன சாப்பிடுறது, அவசர அவசரமா போறது, Fast Food கடைல கிடைக்கிறத சாப்பிடுறது, ஆரோக்கியமான உணவுங்குறது முழுமையா இல்லாமலேயே போயிடுச்சோங்குற அளவுக்கு எல்லோருக்கும் Food Style மாறிடுச்சு.
இன்னொன்னு குழந்தைகளோட பழக்க வழக்கங்கள் எல்லாம் மாறி இருக்கிறத நான் உணருகிறேன். நம்ம குழந்தைகளா இருந்த அந்த பருவமும் அந்த காலகட்டமும் இப்ப குழந்தைகளா இருக்குற இவுங்க பருவமும் ரொம்பவே வித்யாசமா இருக்குறத நான் பார்க்கிறேன்.
இப்ப என்னோட பள்ளிக்கு வருகிற நிறைய குழந்தைகளை பார்த்தா சிறு சிறு குறைபாடுகளோடு இருப்பது – குறைபாடுகள் அப்படின்னு நான் எதை சொல்றேன்னா, இப்ப காற்றல்ல குறைபாடு, கவனம் குடுப்பதுல குறைபாடு இந்த மாதிரி சில விஷயங்களை நான் நெறையா observe பண்றேன். இந்த குறைபாடுகளை நம்ம எப்படி solve பண்ணலாம் அப்படிங்குறதை one or two ideas, இப்ப இருக்குற இந்த generation young momsக்கு நான் சொல்ல விரும்புறேன்.
As a teacherஆவும் சரி, As a parentஆவும் சரி, இப்ப நான் Psychology படிச்சுக்கிட்டு இருக்கேன், so as a psychology studentஆவும் சரி நான் இதை share பண்ணிக்க விரும்புறேன். எல்லா Young Mothersக்கும் இது Use Full’ஆ இருக்கும்.
First, குறைந்தது 2 வயது வரைக்கும் உங்க குழந்தைகளுக்கு Mobile Phones’அ குடுக்காதிங்க. ஏன்னா Mobile Phone வந்து குழந்தைகளுக்கு One-Way Communication. அவுங்க அதை பார்த்துகிட்டே இருப்பாங்க பேச Try பண்ண மாட்டாங்க. இன்னொருத்தரோட Interaction பண்றது எப்படின்னே அவுங்க கத்துக்க முடியாது. So வீட்ல இருந்திங்கனா தாத்தா, பாட்டி கூட Interact பண்ண வையுங்க. Joint Family’யா இருந்தா. இல்ல ஒரு Nuclear Familyன்னா, அம்மா, அப்பா, Child மட்டும் தான் இருக்கீங்கன்னா நீங்க Interact பண்ணுங்க, முடிஞ்சா அளவுக்கு குழந்தைகளோட Time Spend பண்ணுங்க.
அவுங்களோட நல்லா பேசி தினமும் அவுங்களுக்கு கத்துக்குடுத்து, விளையாடி, குழந்தையோட குழந்தையா நீங்களும் விளையாடி, இருந்தா தான் அவுங்களுக்கு இந்த பேசுற திறன் வரும். இல்லாட்டி குழந்தைகளுக்கு Speech Delay ஆகுது. இப்ப வருகிற குழந்தைகளுக்கு நெறையா Speech Delay ஆவுறதுக்கு காரணமே, Mobile Phone நிறையா பாக்குறதுனாலதான்.
இன்னொன்னு Books படிக்குற Habbitஅ வளத்து விடுறது, 6 -7 age stage’ல உள்ள குழந்தைகளுக்கு எல்லாம் கூட உட்கார்ந்து படிச்சு, நீங்க அவுங்களுக்கு கதை சொல்லலாம். Bedtime stories நிறையா சொல்லுங்க, Moral Values கத்து குடுங்க. அது மூலமா அவுங்க அந்த Reading Habbitsஅ வளர்த்துப்பாங்க.
இந்த ரெண்டு விஷயமும் குழந்தைகளுக்கு கண்டிப்பா Usefulஅ இருக்கும். இனி வருகிற Generationனும் இந்த ரெண்டு விஷயத்தை Strictஅ Follow பண்ண ஆரம்பிச்சாங்கன்னா பேசுற Ability, அந்த குழந்தைகளுக்கு Speaking Ability ரொம்ப நல்லா இருக்கும்.
இது ரெண்டும் இருந்தாலே அவுங்களுக்கு Screen Time drasticஅ குறையும். மத்த குழந்தைகளோடு விளையாட போறது, Mingle ஆறது – அந்த மாதிரி Habits எல்லாம் வளரும்.
நான் கண்கூடா எங்க School குழந்தைங்ககிட்ட பார்த்தது, நான் மத்த Parents கிட்ட சொல்றது, இப்ப இந்த Podcast மூலமா இன்னும் நெறைய Parents கிட்ட இந்த Messageஅ Convey பண்றதுல எனக்கு ரொம்ப திருப்தியா இருக்கு.
அப்பறம், தென்னையை பற்றி எனக்கு தெரிந்தவைக்குற தலைப்புல இதுக்கு முன்னாடி எனக்கு தெரிந்தவையெல்லாம் Share பண்ணி இருந்தேன், அப்பறம் தேங்காய் பூரணம் செய்வது எப்படி, அதோட Recipe நான் உங்களுக்கு Share பன்றேன்னு சொல்லி இருந்தேன் வாங்க தேங்காய் பூரணம் செய்வது எப்படின்னு பார்க்கலாம்.
இந்த அருமையான வாய்ப்பினை கொடுத்த Kurinzi Foodstyle’ அவுங்களுக்கு, அந்த Team Members எல்லோருக்கும் என்னோட மிகப்பெரிய நன்றிகள்.
எனக்கு இப்படி ஒரு பேசுற வாய்ப்பைக்கொடுத்து, என்னோட Experience, என்னோட சாதனைகள், என்னோட Advice இதெல்லாம் எனக்கு Share பண்ண இங்க ஒரு Space கொடுத்ததுக்கு ரொம்ப ரொம்ப Thanks.
இந்த Podcast’அ கேட்டு கொண்டு இருக்கும் அனைவருக்கும் நான் இங்க Share பண்ணிக்கிட்ட விஷயங்கள் அனைத்தும் நிச்சயமா பயன் உள்ளதா இருக்கும்னு நான் நம்புறேன்.
அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகளும் வாழ்த்துக்களும்!
நன்றி,
வணக்கம்!
Posted on: Instagram | Facebook | Twitter | Pinterest | Threads
You May Be Also Interested in
My Coconutty Wisdom – Episode 3: A Podcast by KURINZI FOODSTYLE
My Coconutty Wisdom – Episode 2: A Podcast by KURINZI FOODSTYLE
Ultra-Processed Foods: How To Save Your Kids From 10 Potential Health Risks!
